بررسی استاندارد و ضوابط پله برقی

مجریان ساخت و راه‌اندازی پلکان پله برقی و ریل آسانسور برای ایجاد ایمنی مناسب، لازم است استاندارد و ضوابط مربوط به این وسایل را به خوبی رعایت کنند. در واقع اهمیت پیاده‌سازی استاندارد پله برقی بسیار حائز اهمیت است و در صورت عدم بهره‌مندی از آن، ممکن است جان مسافرین به خطر بیافتد.
در این مقاله به بررسی ضوابط و استاندارد پله برقی می‌پردازیم و از اهمیت آن برای شما خواهیم گفت. اگر علاقه‌مند به دریافت این اطلاعات هستید، توصیه می‌کنیم تا پایان مقاله با ما همراه باشید.

اهمیت پیاده‌سازی استاندارد پله برقی

نخستین موضوعی که پیرامون این مقاله مطرح است، اهمیت پیاده‌سازی استاندارد پله برقی است. به کمک این استاندارد، هماهنگی خاصی بین مجموعه پله برقی ایجاد می‌شود و این اجزاء در کنار هم به شکل مناسبی فعالیت می‌کنند. علاوه بر این هنگامی که این وسیله نیاز به تعمیر داشته باشد، تعمیرکار به خوبی می‌داند این وسیله توسط چه مکانیزمی تشکیل شده و چگونه باید با اجزای مختلف آن کار کرد.
در واقع به عبارتی این استاندارد باعث می‌شود نوعی یکپارچگی در سراسر مجموعه پله برقی ایجاد شود و ساختار آن مناسب و مدون باشد. علاوه بر این موارد، رعایت استانداردهای پله برقی باعث ایجاد امنیت مناسب برای مسافرین شده و هرگونه خطری را از این افراد به دور می‌کند.

بررسی ضوابط و استاندارد پله برقی

برای نصب و تجهیز پله برقی، استاندارد EN 115 وجود دارد که مهم‌ترین استاندارد در سطح جهانی برای پله برقی و سایر پله‌های متحرک است. در این استاندارد به طور کلی راجع به تمام الزاماتی که برای طراحی، نصب، راه‌اندازی، تعمیر و نگهداری می‌توان مطرح کرد، وجود دارد و به تفضیل راجع به آن توضیحات کاملی ارائه شده‌است.

استاندارد EN 115 در بسیاری از کشورهای مطرح اروپایی در حال اجرا است و می‌توان از آن به عنوان یک مرجع در زمینه استاندارد پله برقی استفاده کرد. در این رابطه در کشور ما نیز استاندارد ملی ۱۳۸۳۶ وجود دارد که تحت عنوان پلکان‌های برقی و پیاده‌روهای متحرک بوده و استانداردهای مهم و کاملی را ارائه کرده است.

در این رابطه در ادامه می‌خواهیم استاندارد EN 115 و استاندارد ملی ۱۳۸۳۶ را تشریح کنیم و ضوابط مقرر در این زمینه را بررسی کنیم.

بررسی استاندارد پله برقی EN 115

استاندارد پله برقی EN 115 برای بار نخست در سال ۱۹۹۵ تدوین و عرضه شد. در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ این استاندارد دستخوش تغییرات و به‌روزرسانی شد و تغییرات جدی و کاملی بر روی آن اعمال گردید. همچنین این استاندارد در سال ۲۰۱۹ در اختیار عموم مردم قرار گرفت و تا هم‌اکنون مفاد آن در حال اجرا می‌باشد.
این استاندارد به طور کلی از ۴ بخش تشکیل شده است. این ۴ بخش شامل موارد زیر می‌باشد:

• ساخت و نصب پله برقی
• مقررات ایمنی پله برقی و پیاده‌روهای متحرک
• ارتباط میان نسخه‌های جدید و قبلی موجود در استاندارد
• تفسیر استاندارد EN 115

این استاندارد به دلیل جامعیتی که دارد، در بسیاری از کشورهای اروپایی از جمله اتریش، آلمان، فرانسه، بلژیک و … استفاده می‌شود و این کشورها، شرکت‌های سازنده را ملزم به اجرای این استاندارد کرده‌اند.

بررسی استاندارد ملی ۱۳۸۳۶

دیگر استانداردی که در زمینه پله‌های برقی وجود دارد و نسخه ملی است، استاندارد ملی ۱۳۸۳۶ می‌باشد. این استاندارد که تحت عنوان « استاندارد پلکان‌های برقی و پیاده‌روهای متحرک » است، در دو بخش و در سال‌های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۶ به ثبت رسیده‌است.
نکته‌ی جالبی که در رابطه با این استاندارد وجود دارد، این است که برای تدوین و توسعه‌ی آن به طور کامل از استاندارد EN 115 استفاده شده‌است. در واقع با توسعه این استاندارد، به طور کامل نیازمندی به استاندارد خارجی برطرف شده‌است.
این استاندارد خود از ۲ بخش تشکیل شده‌است:

1. ساختار و نصب
2. مقررات بهبود ایمنی پلکان‌های برقی و پیاده‌روهای متحرک موجود
   لازم به ذکر است که رعایت دستورالعمل فوق برای تمام پلکان‌های برقی و پیاده‌روهای متحرک موجود در کشور الزامی بوده و مراجع نصب و استفاده از آن باید با استناد به این قانون، الزامات لازم را پیاده‌سازی نمایند.

بررسی ضوابط و استانداردهای موجود پیرامون پله برقی

نخستین موضوعی که در این زمینه قابل بیان است، عرض پله برقی می‌باشد. به طور کلی از عرض‌های ۶۰۰، ۸۰۰ و ۱۰۰۰ میلی‌متر برای پله برقی استفاده می‌شود. در عرض ۶۰۰ میلی‌متر، تنها یک فرد روی هر پله قرار می‌گیرد. در عرض ۸۰۰ میلی‌متر هم دو نفر به صورت چسبیده به هم می‌توانند روی یک پله قرار بگیرند. همچنین یک شخص از پله عقب‌تر نیز می‌تواند از کنار شخصی که بر روی پله پایین‌تر قرار دارد، عبور کند. آخرین عرضی که برای این سیستم متحرک استفاده می‌شود، ۱۰۰۰ میلی‌متر است. در این عرض، دو نفر به راحتی می‌توانند روی یک پله قرار بگیرند.

نکته‌ی مهمی که در این بخش قابل ذکر است، این می‌باشد که در مراکز تجاری شلوغ یا فرودگاه‌ها، معمولا از پله برقی با عرض ۱۴۰۰ میلی‌متر استفاده می‌شود تا افراد بتوانند علاوه بر قرارگیری روی یک پله، وسیله و چرخ‌دستی‌های خود را نیز روی آن قرار دهند.
مورد دوم از استانداردهای قابل تنظیم بر روی پله برقی، شیب آن می‌باشد. طبق استانداردی EN 115 زاویه و شیبی که پله برقی باید داشته باشد، نباید کمتر از ۶ متر و بیشتر از ۳۵ درجه باشد. ارتفاع محاسبه شه به فاصله بین کف تا کف دو طبقه متولی اشاره دارد.
دیگر موضوع مهم قابل بیان، تعداد پله‌های موجود در پله برقی است. تعداد پله‌هایموحود در بالا و پایین پله برقی که سطحی مسطح دارند، ۲ الی ۳ پله است. در این رابطه هر چه تعداد پله‌های افقی موجود در این وسیله بیشتر باشد، پیاده و سوار شدن افراد با راحتی و سهولت بیشتری انجام می‌شود. در این رابطه معمولا توصیه می‌شود در در اماکن رفت و آمد عمومی مانند مترو و ایستگاه‌های مسافربری، تعداد پله‌های افقی به میزان ۳ عدد باشد.

در استاندارد EN 115 فرض بر این برقرار است که پله برقی توسط افراد توانمند استفاده شود. حال این استاندارد برای افرادی که دارای معلولیت جسمی دارند نیز شرایطی را در نظر گرفته‌است. البته که توصیه می‌شود افراد دارای معلولیت از آسانسور جهت سهولت بیشتر استفاده کنند. با این حال طراحان پله برقی برای کاهش خطرات و ریسک‌های ایمنی، پله برقی را طبق استاندارد ISO 14798 ارائه می‌کنند که برای افراد معلول نیز شرایط مناسبی را تدارک دیده است.
علاوه بر موارد ذکر شده، در پله برقی باید استانداردهای دیگری نیز رعایت شود. وجود شیارهای کف پله برقی، عدم نزدیکی پله برقی به شرایط و محیط‌های خاص مانند تماس مستقیم با آب و هوا و شرایط جوی، خروجی اضطراری و … از جمله این موارد می‌باشند.

جمع‌بندی نهایی

همانطور که مشاهده کردید برای تجهیزات متحرکی مانند پله برقی و پکیج آسانسور، استاندارد و ضوابط خاصی تعیین شده است. این استانداردها باعث می‌شود ایمنی موجود در این وسایل متحرک به میزان حداکثری افزایش یابد. در این رابطه استانداردهایی نظیر EN 115 و استاندارد ملی ۱۳۸۳۶ وجود دارد که رعایت آن برای طراحان و نصابان این دسته از وسایل متحرک الزامیست.
در پایان امیدواریم از خواندن این مطلب لذت برده باشید و اطلاعات مفید و ارزشمندی از آن دریافت کرده‌باشید.